Epilog (Rozdział 48) ~ „The End”

Na wstępie chciałam powiadomić, że to ostatni rozdział.

_____________________________________________________


* Oczami Oli*
*KILKA DNI PÓŹNIEJ * 
Otworzył oczy. Na zegarku widniała 5:23, a kalendarz wskazywał 5 stycznia 2015 roku. Usiadł na łóżku przecierając dłoniami twarz, która przez ostatnie dni znacznie postarzała, od płaczu,smutku i przed wszystkim bólu, który wstąpił w jego umysł i ciało po mojej śmierci..

* Oczami Kamila * 

Nie mogłem spać. Moje myśli cały czas wracały do Oli. Poświęciła swoje życie dla życia Zosi.. 
Wstając z łóżka na ziemię upadł różowy pamiętnik Olusi.. On również był przesiąknięty jej zapachem. Podniosłem go z sosnowej podłogi, która była przykryta puchatym białym dywanem. Otworzyłem na ostatniej zapisanej stronie. Ola zaglądała tu ostatni raz w dzień operacji..

                                                                                                                  30.13.14r.

Kochany pamiętniku

Nie mam za bardzo komu tego powiedzieć. Rodzina nie może o tym wiedzieć. Lekarze dają mi tylko 10 % szans na przeżycie tej operacji.. Mimo wszystko ona musi się odbyć. Ona daje szansę na przeżycie mojej małej Zosi. Nawet jeśli mnie zabraknie to wiem, że rodzina pomoże Kamilowi wychowywać Natanka i Zosię..

Kamil.. Pewnie to czytasz i myślisz, że, albo jestem głupia, albo odważna.. Bardzo Cie przepraszam, za to, że nie ma mnie obok Ciebie. Jednak nie wybaczyłabym sobie śmierci Zosi.. Pamiętaj, że Ty, Natan i przede wszystkim Zosia jesteście częścią mnie, albo ja jestem w części was.. Jak wolisz. Pamiętaj, że bardzo Cie kocham.. Zawszę byłeś dla mnie wszystkim.                                                                                                               Do zobaczenia... 

                                                                                                                     Na zawszę Twoja 

                                                                                                                             Ola.. ♥

Po raz kolejny poczułem bez silności łzy na policzkach.. Z dnia na dzień kochałem ją co raz bardziej.. Aż jej zabrakło..

* KILKA GODZIN PÓŹNIEJ *

Wchodząc do kościoła złapałem siostrę za rękę.. Inaczej nie dał bym rady. Tak właśnie doszliśmy do ławki. Po raz setny nie wytrzymałem i mimowolnie z moich oczu poleciały gorzkie łzy żalu. Widziałem ciało Oli spoczywające w dębowej trumnie.. Ciało nieżywej Oli.. Jej ciało było chłodne i blade. To drugie podkreślała czerwona sukienka, w która dziewczyna była ubrana. Jej do tond kasztanowe włosy wybladły. Miałem dość tego widoku. Po mszy podeszedłem do niej, aby po raz ostatni dotknąć jej, poczuć jej zapach i zobaczyć..
To tak naprawdę tylko ciało, nie nie znaczące ciało za którym wszyscy płaczą i tęsknią. Ola żyje w nas, w naszych sercach, myślach, wspomnieniach. 
Dziś wiem, że to była ta jedyna, prawdziwa miłość. Aleksandra Kazimierczuk – osoba, którą pokochałem szczerą, prawdziwą miłością. To ona nauczyła mnie kochać, cieszyć się z najmniejszych rzeczy. Była, jest i będzie dla mnie wszystkim już zawszę.. 
Najwyraźniej Ola jest aniołem, którego potrzebują tam.. W niebie. 


* THE END *

Opowiadanie jest całkowitą fikcją literacką !!!
____________________________________

Przez ostatnie 4 i pół miesiąca przeżywaliśmy razem miłosną historię Oli i Kamila..
Pewnie większość osób spodziewało się „happyednu” jednak ja wolałam zakończyć to tak. Tak naprawdę długo nad tym myślałam, jednak doszłam do wniosku, że właśnie tak będzie lepiej. Miałam jeszcze kilka pomysłów co do tego bloga jednak ich nie wykorzystam. ;D 
Myślę, że nie muszę tłumaczyć o co chodziło w słowach Oli w poprzednim rozdziale. Chodziło o prawdopodobną śmierć. 

Chciałam bardzo podziękować wszystkim czytającym, wchodzącym tutaj. Jesteście dla mnie ważni. 
Specjalne podziękowania dla :

• Natalii (Wilkowej) – Gdyby nie ona blog by nie powstał.. To ty namówiłaś mnie na pisanie. Jesteś osobą, która od początku mnie wspierała ! ♥ Wymyślała ze mą różne sytuacje (raz o 3 w nocy :D )
  .
• Kamili (ReggaeKama) – Druga osoba, która zawszę motywowała mnie do działania. :) ( Również prowadzi bloga. Zapraszam http://wrytmachrareggae.blogspot.com/ )
• /A.M. - I tu lecą szczególne podziękowania. Co ja bym bez Ciebie zrobiła, hym ? Dziękuję Ci serdecznie z całego serca za całą pomoc. :D
• Gabrysi (zmasakrowana) – Tu również lecą specjalne podziękowania. Byłaś ze mną od początku i jesteś od kąt tylko pamiętam. Kocham ;*
• Klaudii (/Panda) – Dałaś mi pierwowzór zakończenia, które i tak zmieniłam.. xD Dzięki ! :)
   
• Stronce na facebooku 'Opowiadania o Kamilu Bednarku', która dzielnie udostępniała każdy rozdział ! :) 

Bardzo chciała bym podziękować wszystkim z osoba, ponieważ każdy z was jest puzzelkiem w układance, jednak nie jestem wstanie. 

Jeszcze szybkie podsumowanie :D 

1. - Blog był pisany prawie 5 miesięcy.. 
2. - Prawie 25 tyś wyświetleń
3. - Ponad 300 komentarzy
4. - 66(!!) zapisanych stron w OpenOffice..(czcionką 12 ;D )
5. - 163253 znaków
6. - 26696 słów.
7. - 2 obserwatorów. 

MÓJ E-MAIL BĘDZIE CAŁY CZAS AKTYWNY ( aleksandra.kazimierczuk@o2.pl ) możecie śmiało pisać. ;) 


Zawszę było 'do zobaczenia'.. Teraz pozostało mi napisać Żegnajcie !
♥



P.S. Czy tylko mi cieknął łzy po policzkach ? ;c